6.5/10
Ένα coming of age/αυτοβιογραφικό αφήγημα του Σπίλμπεργκ, γύρω από την παιδικοεφηβική του ηλικία και την αγάπη του για το σινεμά που θα μπορούσε να έχει πει πολλά αλλά τελικά είπε τόσα όσα.
Σίγουρα όμορφη η νοσταλγία αλλά μοιάζει σαν να είχε κρατήσει σε ένα σημειωματάριο διάφορα ανέκδοτα από την ζωή του και να τα έβαλε όλα, χωρίς φίλτρο.
Και ξέρετε τι γίνεται όταν τα βάζεις όλα.
Μπουκώνει η συνταγή και το γυρνάει σε σούπα.
🟢
-σκηνοθεσία, πρέπει να ασχολείται επαγγελματικά αυτός ο Στίβεν. Όμορφα πλάνα, υπέροχη φωτογραφία, κάδρα, τονισμοί.
-ερμηνείες. Οκ.
-παραγωγή. Ζωντανός κόσμος των 50's - 60's.
-η ενασχόληση του μικρού με τα ταινιάκια του, το καλύτερο κομμάτι της ταινίας.
-ωραίο ανεκδοτάκι αυτό με τον ορίζοντα.
🔴
-αδιάφορες υπο-πλοκές, ακόμα και αυτή της μάνας πηγαίνει στο ρελαντί και λύνεται άβολα. Το ίδιο και με τους bullies στο σχολείο. Άβολο κλείσιμο.
-το κορίτσι του στο σχολείο. Άβολο χιούμορ.
-άβολο φινάλε. Σαν να ήθελε να πει τόμους και να μην έβγαινε ο χρόνος.
VERDICT
Πίτσα εμπορίου στον φούρνο. Δεν είναι κάτι σπέσιαλ, είναι όμως οκ. Σαν την ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου