THE SANDMAN

ή Η Αβάσταχτη Ευθύνη Του Να Μεταφέρεις Ένα Έπος Στην Οθόνη.

7/10

*update το επεισόδιο 11 είναι 10/10💎

Τι είναι το The Sandman; 

Είναι η ιστορία του Μορφέα; Είναι ένα κόμικ που γνώρισε τεράστια επιτυχία; Είναι οι Endless και οι μεταξύ τους σχέσεις; Τι είναι; Gothic dark fantasy; Σουρεαλιστικός νατουραλισμός; Είναι λογοτεχνία με εικόνες; Ποίηση με χρώματα; 

Έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις για αυτόν τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης που άλλαξε την αφήγηση σε ΟΛΑ τα φορμάτ, γεννημένο από ένα από τα πιο υπέροχα μυαλά, αυτό του Neil Gaiman.

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε ακαδημαϊκά. Οπότε θα μιλήσω για μένα και μόνο για μένα, που περίμενα αυτήν την μεταφορά σχεδόν 30 χρόνια. 

To κόμικ The Sandman, είναι αυτό που καθώς το ξεφύλλιζα πιτσιρικάς, αποφάσισα ότι θέλω να λέω ιστορίες. Με σχημάτισε. 

Οπότε ναι, ξεκινάμε με τον πήχη ψηλά. Αλλά καμιά ανάγκη για gatekeeping. Το αντίθετο. Με ενθουσιασμό σκέφτομαι όλους εκείνους τους ανθρώπους που θα περάσουν την Ονειροπύλη, έστω κι έτσι, σε 10 επεισόδια.

Τα βασικά:

-Tom Sturridge ως Dream. Πολύ καλή επιλογή. Σε στιγμές ανατριχιαστικός. Μου έλειψαν τα μάτια της νύχτας και ο μανδύας, αλλά οκ.

-Kirby Howell ως Death. Πολύ καλή. Ναι!

-Mason Alexander Park ως Desire. Ναι! 

Το Sandman είναι ένα ψηφιδωτό, ένα τεράστιο παραμύθι με αμέτρητες ιστορίες που χρειάστηκε 75 τεύχη για να ολοκληρωθεί. Στις σελίδες του κόμικ,  ο Gaiman πηδάει στον χρόνο, από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον, ανάμεσα σε κόσμους (multiverse before it was cool), εστιάζοντας σε πρωταγωνιστές και βοηθητικούς χωρίς βιασύνη,  όλη την ώρα λέγοντας μία ιστορία με πολλά κεφάλαια. 

Η σειρά το χάνει λίγο αυτό.

Σαφέστατα ο Gaiman είχε τον πρώτο λόγο όμως στο δωμάτιο της παραγωγής, τον λόγο έχουν τα λεφτά. Τι θα μείνει, τι θα φύγει, που θα επενδυθούν. Και κάπου μέσα σε αυτό το excel, χάθηκε η μαγεία. 

Κι εκεί για μένα, η σειρά δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα. Όχι τόσο από τα ψιλοβιαστικά εφέ σε κάποιες στιγμές που θύμιζαν BBC του '90, αλλά στο κάστινγκ και στην καθοδήγηση συγκεκριμένων ηθοποιών. 

-Gwendoline Christie ως Lucifer. Λυπάμαι αλλά όχι. Ένιωσα αμήχανα, σαν να βλέπω πρόβα πρώτης ημέρας. 

-Boyd Holbrook ως Corinthian. Πήδηξε για κάρφωμα, στραμπούληξε αστράγαλο, δεν αρκεί το χαμόγελο. 

-Jenna Coleman ως Constantine. Δεν κατάλαβα ούτε την αλλαγή από το κόμικ, ούτε γιατί έπαιζε σε άλλη σειρά. Όχι. 

-Donna Preston ως Despair. Όχι. Χριστέ μου Όχι. 

Γενικότερα, σχεδόν όλοι οι βοηθητικοί και Β' ρόλοι, πολύ ερασιτεχνική αντιμετώπιση, σαν να μην είχαν χρόνο. Η κοπέλα που έπαιζε την Rose και η γυναίκα που έκανε την φίλη της, την Lyta. Η προγιαγιά της Rose ΚΑΙ ο αδερφός της. Κακό παίξιμο. 

Οι δαίμονες και οι εφιάλτες και ο Καιν και ο Άβελ. 

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; ΚΑΝΤΕ ΠΡΟΒΕΣ! ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ;;;

Άβολο μοντάζ σε κάποια επεισόδια, ωραία μουσική που όμως έλειπε ένα βασικό θέμα ή στυλ και η τεράστια χαμένη ευκαιρία: η σκηνοθεσία. 

Στεγνά καδραρίσματα με στουντιακή αντιμετώπιση, αέρα για τα γκριν σκριν και άβολο ρυθμό. Δεν θα το παίξω ειδικός να πω τι χρειαζόταν. Απλά καταλαβαίνω ότι δεν προλάβαιναν. Και φαίνεται. Ειδικά στα τελευταία 3 επεισόδια και με το φινάλε γκάζι/πατ κιουτ/φιλούμπες/μακάρι να πάρουμε παράταση.

VERDICT

3 αναγνώσματα της εφηβείας μου, περίμενα πώς και πώς να γίνουν ταινίες, πλέον έχω προλάβει τα 2.

Lord of the Rings, που είναι και το μοναδικό παράδειγμα που έχω για το πώς μεταφέρεται ένα έπος στην οθόνη. 

The Sandman που ήταν ακόμα πιο δύσκολο από το LOTR και εύχομαι να πάει καλύτερα, 

Και Elric of Melnibone. Δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά, ΠΑΝΑΓΙΑΜ ΑΜΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ.

Το Sandman εννοείται θα το δείτε. Είναι ένα σπίτι, ένα κουκλόσπιτο(😉) με πολλά δωμάτια, κάποια είναι εξαιρετικά, άλλα θέλουν πολλή δουλειά. Αν όχι για άλλον λόγο, θα το δείτε για να κολλήσετε το μικρόβιο και να αγοράσετε το κόμικ. Κι εκεί, πέρα από την μαγεία του μέσου, θα γνωρίσετε και έναν άλλον άνθρωπο- δύναμη της φύσης, τον Dave McKean που σχεδίασε τα εξώφυλλα των εκδόσεων.

Εξώφυλλα που τα έβλεπες κι έλεγες, δεν μπορεί, αυτό το έχω ονειρευτεί. 

#thesandman #neilgaiman #dreamgate