9.5/10💎
Ένας νεαρός ανακαλύπτει ένα κοινόβιο σε μία κρυμμένη παραλία και μαζί ανακαλύπτει και το νοσηρό σύστημα ιεραρχίας που το διέπει.
Ο Ντάνι Μπόϊλ σκηνοθετεί Άλεξ Γκάρλαντ (Ex Machina, διήγημα δικό του) και το αποτέλεσμα είναι εθιστικό. Ξέρω ότι η συγκεκριμένη ταινία γενικά διχάζει, για μένα είναι απλά αριστούργημα.
Την είδα κινηματογράφο 22 χρόνια πριν και ακόμα δεν έχει ξεπλυθεί από πάνω μου η λευκή άμμος που μου άφησε.
🟢
- Μποϊλ στα καλύτερα του. Ρυθμός, πλανάρες, φωτογραφιάρα.
-παραγωγή σε άλλα επίπεδα. Locations, παραλία που φτιάχτηκε για την ταινία, η φυτεία με τα αληθινά δενδρίλια. Εντάξει αυτό το τελευταίο είναι ψέμα αλλά δεν θα τα σπαγε;
-Ντι Κάπριο στα καλύτερα του. Haters gonna hate, εμένα μου άρεσε.
-Robert Carlyle. Δύναμη.
-τα 3 μέρη. Περιπέτεια, παράδεισος/ κόλαση και καθαρτήριο. 3 επεισόδια πανέμορφα δεμένα μαζί, η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ αλλαγή τόνου με την επίθεση του καρχαρία.
- σχολιασμός για την κοινωνία και τα tropes που την διοικούν. Δομές που καταρρέουν και που αρχικά φαίνονται ονειρικές.
- μουσικάρες Moby, περιζήτητο cd στην εποχή του.
- Tilda f@kin Swinton. Κουβαλάει την ταινία, πλανήτες και σύμπαντα, τόσο καλή που είναι εκνευριστικό.
🔴
- μόνο αρνητικό, η συνειδητοποίηση ότι κάποιοι από εμάς θα κάναμε τις ίδιες καφρίλες. Ειδικά με κάποιον που δεν σταματάει να ουρλιάζει και μας χαλάει το ζεν. Τι; Καλά οκ, ό,τι πεις.
VERDICT
Τορτίγιες, μπίρες και φυστίκια στο μπαλκόνι. Καλές διακοπές. ΜUST SEE.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου