THE BLACK PHONE

6/10

1978. Ο Grabber είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος παιδιών που τρομοκρατεί μία περιοχή. Ένας πιτσιρικάς θα προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει με τη βοήθεια... των θυμάτων του. 

Βασισμένο σε ένα short story του Joe Hill και σκηνοθετημένο από τον τύπο που έκανε τον εξορκισμό της Έμιλυ Ρόουζ και το Dr. Strange το πρώτο, το έργο είναι ένα αρκετά υποσχόμενο θριλεράκι που στο πρώτο του κομμάτι έχει πολύ ωραία στοιχεία και στο τελευταίο μέρος -όπως σχεδόν ΟΛΑ τα χόρορ- πάσχει από Καράτε Κιντ σύνδρομο. 

Τι εννοώ; 

Wax on, wax off, believe in yourself και κλωτσοπατινάδα, τίτλοι τέλους, έξοδος εμπρός αριστερά. 

🟢

-Ήθαν Χωκ. Ανατριχιαστικός.

-η κόρη. Δύναμη, θα την δούμε πολύ στο μέλλον. 

-2 καλά τοποθετημένα jump scares, μπράβο. 

-η μάσκα. Τη θέλω, σωστό merch για Αποκριές.

🔴

- όταν τα έγραφε αυτά ο Stephen King, ο Joe φορούσε πάνες. Τίμια προσπάθεια, πατάμε στις πλάτες του μπαμπά,  κι εγώ θα το έκανα. 

- διάχυτη αφέλεια. Στους κομπάρσους αστυνομικούς, στο φινάλε, στις απόπειρες διαφυγής,  στη συμπεριφορά του serial killer. Αχ, δεν ανέβηκε τη σκάλα, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή;!;!;!

-Jeremy Davies. Κάποιος να πει στον ατζέντη του ότι φτάνουν πια αυτό οι ρόλοι.

- το καλώδιο που αψηφά τη βαρύτητα. 

- το καπάκι λεκάνης που αψηφά το τσιμέντο. 

- τζενέρικ τηλεπάθεια, θα τρίζουν τα κόκαλα του Κινγκ, όχι καλά είναι ο άνθρωπος, από την ηλικία είναι. 

-ninja δεκάχρονος χελωνονιντζάκι.

- το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μου πρόβλημα: ακούστε με. Αν σταθώ δίπλα σε ένα αυτοκίνητο και ξεκινήσουμε να τρέχουμε μαζί σε ένα κατοικημένο στενό με αυλές, μονοπατάκια και σπίτια, ΔΕΝ παίζει να με σταματήσει/ φτάσει/ πιάσει. Εκτός και αν είμαι ηλίθιος σαν τον αδερφό του Τζον του Σνόου και για κάποιον λόγο τρέχω ΜΟΝΟ ΕΥΘΕΙΑ. ΠΟΣΟ NPC?

-Grabber. Ανεκμετάλλευτος, μάλλον για να μην πάει rated R η ταινία, πολύ μπλα μπλα, κατά τόπους απλά ηλίθιος. 

VERDICT 

Μπύρα και γαριδάκια, εντάξει για καύσωνα, λίγο γέλιο στο τέλος, μια χαρά.