DEATH ON THE NILE

4.5/10

Το 1930, τότε που ακόμα μπορούσες να σκαρφαλώνεις ελεύθερα πάνω στις πυραμίδες, μια ομάδα ανθρώπων σε ένα ποταμόπλοιο στον Νείλο, έρχεται αντιμέτωπη με μία τραγωδία: το γεγονός ότι τα διηγήματα της Αγκάθας έχουν χιλιοδιασκευαστεί/μεταφερθεί και δυστυχώς δεν αντέχουν άλλη εκμετάλλευση.

Μην παρεξηγηθώ. Η Αγκάθα είναι ο μπαμπάς σας. Αλλά σε επίπεδο whodunnit, εκείνο το γράψιμο είναι πια λίγο ξεπερασμένο. Θυμίζει αφέλεια Χάρι Πότερ. Όλοι το μυστήριο βασίζεται σε κάτι που ΔΕΝ έχει αναφερθεί και η ανατροπή έρχεται από το πουθενά. 

Σε όλο αυτό, βάλτε και την Γκαλ Γκαντότ.

Ρε, αλήθεια δεν θέλω να κακολογώ ηθοποιούς αλλά γαμώτο στεναχωριέμαι. Φαίνεται καλή κοπέλα,  με χιούμορ και λεφτά. Γιατί δεν προσλαμβάνει κάποιον coach;

Ο Νείλος έπαιξε πιο φυσικά. 

🟢

-Κένεθ. Δύναμη, τον πάω πολύ, ωραίος Πουαρό, κουβάλησε τίμια. ΚΑΙ origin story πακέτο γνωριμίας. 

-ευχάριστο ensemble cast, δυνατά χαρτιά οι γυναικείοι ρόλοι, από 5 λεπτά screen time ο καθένας, νταξ υπερβάλλω, κάποιοι είχαν 7 λεπτά. 

-κοστούμια, σκηνικά, μπράβο.

-θέσεις εργασίας

-ο Νείλος (μάλλον ΟΛΟΣ cgi) μπράβο Αίγυπτο.

🔴

-εφέ. Σε κάποια σημεία πολύ κακό green.

- σενάριο/μεταφορά. Δεν γνωρίζεις κανέναν εκτός από τον Ηρακλή, δεν συμπαθείς κανέναν γιατί είναι όλοι ψώνια ή αδιάφοροι.

-πλοτ τουίστ. Για την εποχή που έγραφε η Αγκάθα σούπερ. 85 χρόνια μετά, νοτ σο ματς.

-Πουαρο σε κάποια σημεία απλά Jedi. Όπα ρε μαν, κούλαρε. Διαβάζει λεπτομέρειες, βλέμματα και μυαλά. Και παρ κουρ κυνηγητό (νταξ απλά κυνηγητό)  ενώ είναι με τραύμα πολέμου σε όλη την ταινία. 

-Γκαλ Γκαντότ με δάκρυα από γλυκερίνη. 

- πρώην από την Κόλαση. Εεε, awkward όλο. 

VERDICT

Ταινία για καράβι. Παίζει στο σαλόνι, βλέπεις την αρχή, βγαίνεις κατάστρωμα, ταΐζεις γλάρους,  μπαίνεις για να δεις ποιος το κανε, φτάνεις Τζια, τη ξεχνάς.