YELLOWJACKETS S1

8/10

Το 1996, ένα αεροπλάνο γεμάτο με έφηβα κορίτσια, πέφτει σε ένα ορεινό σημείο του Καναδά. Η προσπάθεια τους για επιβίωση στο τότε, οι ζωές τους στο σήμερα και τα σκοτεινά μυστικά τους. 

Το LOST χωρίς το τέρας του καπνού αλλά με αντίστοιχους κινδύνους παρεκτροπής. Πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση, πολύ ωραίες ερμηνείες, ωραία καροτάκια για να σε κρατήσει μέχρι το τέλος. 

Ειδικά στα σημεία που αρχίζει και μπλέκεται λιγουλάκι το μεταφυσικό, σαν καμένος Λοστάκιας ανησυχώ: παιδιά, μην ανοιγόμαστε. Ειδικά αν δεν έχουμε σκεφτεί πιο μετά πλιζ. 

🟢

-Christina Ricci. Δεν ξέρω πού ήταν χαμένη η κοπέλα, μάλλον σε μαθήματα υποκριτικής γιατί παίζει ανατριχιαστικά καλά. Και οι συμπρωταγωνίστριες της δυνατές αλλά εκείνη ξεχωρίζει. 

-πάρα πολύ καλές ερμηνείες από όλες τις κοπέλες που παίζουν στο παρελθόν. 

-παραγωγή. Λίγο στα 3D ζώα γκλιτσάρουμε, αλλά οκ. 

-Πολύ ωραίες εναλλαγές ανάμεσα στο τότε και στο τώρα, δεν κουράζει καθόλου, παίρνεις αρκετά πράγματα και από τους δύο κόσμους. 

-σωστή τοποθέτηση στις ανατροπές και στα τουίστ. Όχι τους χορούς, τα άλλα, τα πλοτ. 

-χιούμορ σε μικρές δόσεις

-καφρίλα σε σωστές δόσεις (αίμα, έντερα, λίγο εγκαύματα)

-το ανατριχιαστικό soundtrack με τα γυναικεία vocals. 

-ωραίες μουσικές επιλογές για τα '90s.

🔴

-λίγο η ευκολία με την οποία ξεπερνούν κάποιοι, πολύ σοβαρά τραύματα χωρίς φαρμακευτική αγωγή. 

-Juliette Lewis. Άβολο που παίζει ακόμα την έφηβη από τους Γεννημένους Δολοφόνους. 

-η αποψήλωση. Όχι παιδιά. 

-κράτησαν το filler επεισόδιο, για κλείσιμο σεζόν. Λάθος αλλά το συγχωρούμε. 

-πολλά ερωτήματα αναπάντητα, θυμίζουν λίγο LOST. Όχι θεματικά αλλά στο κατά πόσο θα τα καταφέρουν οι συγγραφείς να μην τα σκατώσουν. 

-κάποιες βολικές λύσεις που αλαφραίνουν την επιβίωση μέσα στο δάσος. Α, βρήκα ένα μαχαίρι, α, βρήκα ένα σουγιά, α, βρήκα ένα σουγιομάχαιρο. 

VERDICT

Φακό δίπλα στα ποπ κορν, σουγιά και σπάγκο. Φεύγει γρήγορα, είναι καλό και πάει για δυνατή συνέχεια.