*ΒΑΡΙΑ ΤΕΧΝΗ ΡΙΒΙΟΥ
2/10 🍆
Μία δόλια νοικοκυρά με έναν ακαμάτη για σύζυγο, προσπαθεί να κρατήσει το σπιτικό της καθαρό αλλά αυτός καλεί συνέχεια κόσμο και της το ρημάζει. (σε ελεύθερη απόδοση)
2 facts για τον Αρονόφσκι: 1) έχει βγάλει μία από τις τοπ 5 αγαπημένες μου ταινίες που είναι το Fountain
2) ο προμηθευτής του τον κοροϊδεύει και απλά του πουλάει ρίγανη ψεκασμένη με RAID.
Δεν το είχα δει το Mother, κυρίως γιατί είχα ακούσει πολύ αμφιλεγόμενα σχόλια. Αποφάσισα να κάνω αυτό το ταξίδι για να μπορέσω να έχω δική μου γνώμη και ομολογώ πως δεν το μετάνιωσα. Άλλωστε, σπανίζουν στις μέρες μας ψεκασμένες μπουζουκοφλόμπες από μεγάλους σκηνοθέτες. Μου είχε λείψει να δω κάτι και να πω: "Φακ ρε φίλε, αυτή η ταινία έπρεπε να μείνει εκεί που ξεκίνησε. Στο κομματιασμένο παραλήρημα Αύγουστο μήνα, τότε που καταλήγεις να καπνίζεις τα σπόρια από το τασάκι."
Δεν θα μπω καν στη διαδικασία (και έχοντας διαβάσει διάφορες αναλύσεις) να μιλήσω για τους συμβολισμούς του έργου. Όταν πρέπει να γκουγκλάρεις ΤΙ σήμαινε αυτό που είδες, κάποιος έχει κάνει κάπου λάθος.
Θα πω μόνο πως η γραμμή που χωρίζει την βαριά τέχνη από την ιδρωμένη μπαρουφοπαντόφλα© είναι τόσο λεπτή, όσο το νήμα του σάλιου που κρεμόταν από τα χείλη του Αρονόφσκι όταν μουτζούρωνε τις ιδέες του για το Mother πάνω στην λαδόκολλα από τα ντόνατς που έφαγε για να σπάσει την μπαφολιγούρα του.
Δεν κρίνω, ο καθένας με ό,τι τον φτιάχνει.
Άμα σε χαλάει όμως ρε Ντάρεν.....
🟢
- κάποιες σκόρπιες στιγμές άβολης έντασης ωραία παιγμένες, ειδικά προς την αρχή της ταινίας. Εκεί που ακόμα πιστεύεις ότι θα δεις κάτι σε χόρορ.
-οι ερμηνείες των κεντρικών και των βοηθητικών. Μπράβο που δεν γελούσαν στα γυρίσματα.
-το σκηνογραφικό. Εξαιρετικό το σπίτι.
-τα εφέ. Ειδικά το διαμελισμένο μωρό. Μπράβο παιδιά, δεν έχει ύπνο απόψε.
🔴
-οι συμβολισμοί του κώλου. Δεν μας νοιάζει αν είναι η Μητέρα Φύση, η Γη ή η Παναγία ρε Ντάρεν. Πες μία γαμοιστορία σαν αυτές που έλεγες παλιά το κέρατο μου και τον Νώε μέσα. Τι έπαθες;
-Σουρεαλισμός, όνειρο και ρέγγα μαρινάτη. Κάντο βιντεάκι στο γιουτουμπ δεκάλεπτο να πάρεις και βραβείο κοινού. Κάντο animation. Δεκαπέντε λεπτά το πολύ.
-Η Λόρενς. Δεν ξέρω, αυτή η κοπέλα μου βγάζει την αίσθηση ότι έχει βύσμα. Σαν να προσπαθεί να κρύψει ότι δεν είναι καλή ηθοποιός με το να παίζει αυτό που νομίζει ότι είναι καλό παίξιμο.
- ο Μπαρδέμ. Τίποτα, επειδή έτσι. Με ενόχλησε για κάποιον λόγο. Άκυρο κάστιν νομίζω.
VERDICT
Δεν αμφιβάλλω ότι ο παραληρηματικός κινηματογράφος έχει πολλούς οπαδούς.
Μου θυμίζει τον μικρούλη μου, που όταν ήταν στην κούνια έλεγε σοφά: " Ατζουγκού μπαμπάρι νι αλάλα μεμμέκικι, ρούρα ρούρα".
Είναι cute για 5 λεπτά. Μετά του βάζεις πιπίλα, να μιλήσεις με καναν άνθρωπο ξερωγω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου