20/10
Μία στο τόσο, είπα να ανεβάζω κι ένα διαμαντάκι, για να μην μπουκώνουμε μόνο φλόμπες.
Η Clementine σβήνει απ' το μυαλό της τον Τζόελ κι εκείνος, μετά τον χωρισμό τους, αποφασίζει να την σβήσει και αυτός. Αποτέλεσμα: ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΛΟΒ ΣΤΟΡΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΦΙΛΜ.
*Μαζί με το 500 days of Summer. Νετι;
Δεν είναι που υπήρξα φανατικός Carrey.
Είναι που αυτή η ταινία, μπαίνει βαθιά στον εγκέφαλο σου και τον ανατινάζει.
Ο Kaufman (μαζί με Gondry και Bismuth) έκατσε στη γραφομηχανή του (Corina lc smith) και έκοψε τον καρπό του, πάνω από τα πλήκτρα. Και είπε: "Ω, μούσα χθόνια φώτισε με, με μεγαλούργημα δοξασμένο και αιώνιο". Και φυσικά δεν έγινε τίποτα, έβαλε χανζαπλαστ στο μπάνιο και γύρισε και έγραψε ένα από τα πιο αληθινά/ σουρεαλιστικά σενάρια που έχουν βγει ποτέ από ανθρώπου νου. Οπότε κατά μια έννοια, η επίκληση έπιασε.
Για μένα, είναι το τέλος της.
Αυτό που με έκανε να θέλω να γράφω.
Από τα πιο ανθρώπινα/ συγκλονιστικά/απλά τέλη σε ταινία έβερ.
Το παραθέτω εδώ.
Spoiler warning:
Σκοτώνει.
Okay.
Okay.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου