BLACK SUMMER SEASON 2

"Abandon hope all ye who enter here" 

9/10

Οι παράλληλες ιστορίες κάποιων ανθρώπων, που προσπαθούν να επιβιώσουν το zombie apocalypse σε μία αφήγηση που χωρίζεται σε πολλά μικρά κεφάλαια. 

Το είχα γράψει και για την πρώτη σεζόν, το ξαναλέω κι εδώ: το Black Summer, είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε zombie genre εκεί έξω. 

Tα επεισόδια είναι χωρισμένα σε κεφάλαια, όπου το καθένα έχει τον δικό του τίτλο και ακολουθεί κάποιον διαφορετικό χαρακτήρα κάθε φορά. Όπως και στην πρώτη σεζόν, έτσι και εδώ υπάρχει ένας στόχος για τους κεντρικούς ήρωες (να φτάσουμε στο στάδιο, να πάμε εκεί, να βρούμε αυτό). 

Απλό στην δομή του, δεν αστειεύεται καθόλου, μοιράζει χαστούκια ρεαλισμού, μεγάλες δόσεις δράματος και περνάει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι βλέπεις αυτό που πιθανότατα θα συνέβαινε, αν ποτέ γινόταν zombie apocalypse: ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΕΛΠΙΔΑ. ΔΕΞΟΥ ΤΟ. 

🟢

- αριστοτεχνικά γυρίσματα σε επίπεδα παραγωγής και σκηνοθεσίας/φωτογραφίας. Υψηλής αδρεναλίνης μονοπλάνα (ειδικά τελευταίο επεισόδιο 2ης σεζόν), ΜΠΡΑΒΟ στους ανθρώπους που χειρίζονται τις κάμερες. 

- εξαιρετικές ερμηνείες από όλους, μακάρι να τους δούμε και σε άλλα projects. 

-Τήρηση του ΠΡΩΤΟΥ νόμου για τα zombies: ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ.

- Χαρακτήρες που μισείς ή λατρεύεις χωρίς σάλτσες. Οι αποφάσεις παίρνονται οn screen, χωρίς μπλα μπλα. Επιτέλους. 

-Σε στιγμές, απόλυτα τρομαχτικό (that lodge door!!!)

-ζόμπι Βεγγομηχανές. Τρέχουν σαν να μην υπάρχει αύριο το κέρατο μου. None of that "braaains"/walk around them shit. Επίσης, ο χρόνος που γίνεται κάποιος turn αν πεθάνει, είναι δευτερόλεπτα. Γουελφακ. 

-no superheroes here, no crossbows, no swords. You mess up, you die. 

-Zoe Marlett (η κόρη). Δύναμη. 👍🏻

🔴

-Κάποιες αποφάσεις/αντιδράσεις χαρακτήρων λίγο οver the top. Νταξ. 

VERDICT

Το Black Summer, είναι ό,τι κοντινότερο σε Last of Us υπάρχει και ελπίζω όταν θα βγει και αυτό σε σειρά, να πατήσει πάνω στον προπομπό του. 

Και ναι, στην σύγκριση με Walking Dead, φεύγει μπροστά. Αυτό που καταφέρνει αυτή η σειρά, είναι που σε βάζει να σκεφτείς τι θα έκανες εσύ σε αντίστοιχες καταστάσεις. Αυτό το συναίσθημα του να καταλύονται οι νόμοι και να υπάρχει μία συνθήκη "ο καθένας για τον εαυτό του", είναι νομίζω ο εθιστικός παράγοντας για αυτό το είδος. 

Αυτό και η υπενθύμιση ότι επιβιώνει όποιος έχει πρόσβαση σε όπλα. 

Gear up. 

Εγώ έχω τον Μάϊλο. Come at me bruh. 

#BlackSummerSeason2